Mike Mills is in Los Angeles geboren als zoon van een museumdirecteur. Hij volgde een opleiding aan de Cooper Union te New York en woonde 15 jaar in New York City. Hij keerde terug naar Californië en richtte daar samen met zijn vriend en collega-regisseur, Roman Coppola, zijn eigen productiebedrijf op, The Directors Bureau, een bedrijf waar Sofia Coppola ook deel van uitmaakt.
Filmhuis Plaza Futura zal een special samenstellen van de korte films, commercials en videoclips van Mike Mills. Deze special wordt vertoond op zondag 18 januari.

Mike Mills werpt in zijn ontwerpen een knipoog naar het verleden, maar weet de uitstraling van een intelligent en ongekunsteld modernisme te behouden. Zijn werk omvat de meest uiteenlopende stijlen, van abstract-retro (met explosies van kleuren) tot eenvoudige lijntekeningen en verprutste fotografie. Wat het werk van Mike Mills zo bijzonder maakt, is het feit dat hij al werkend commentaar levert op de populaire cultuur. Men heeft zijn werk wel gecategoriseerd als ‘pop-art voor mensen van nu’. “Het is leuk om als een archivist met rotzooi om te gaan”, zegt hij over zijn obsessie met de kindercultuur van de jaren zeventig. “Ik werk met de dingen die ik tegenkom, ik ben niet zo’n kunstenaar die zelf allerlei dingen in zijn hoofd uitwerkt. Ik ben geïnteresseerd in populaire cultuur, dingen die al bestaan en die ik dan op een verkeerde manier weer in elkaar kan zetten. Dat is voor mij het brengen van nieuwe dingen. Of dat kunst is? Dat is een vraag waar ik niet van wakker lig.”

Mills heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de beeldtaal van onze tijd. Hoewel zijn werk moeilijk te benoemen is (nuevo-retro?, docu-fictie?), is het overduidelijk een spreekbuis voor en van onze tijd en de culturele verwarring die een wezenlijk onderdeel van ons bestaan is geworden. “Ik denk dat mijn werk gewoon symptomatisch is voor deze tijd. Ik ben als skateboarder opgegroeid temidden van punkbands, en dat is een gemeenschap met een grote ondernemingszin. Je leert zien dat al die creatieve uitingen niet zo op zichzelf staan als men denkt.” Mills zegt ook door Charles Eames en Dick Bruna beïnvloed te zijn. “Eames maakte meubels, dat is algemeen bekend, maar hij maakte ook architectuur, films, tentoonstellingen en speelgoed. Dat is pas een schoolvoorbeeld van interdisciplinair werken.”

Deformer, een van Mills’ eerste films, is een documentair verslag over de skater/ kunstenaar Ed Templeton. In 1999 maakte Mills zjn eerste korte film getiteld Architecture and Reassurance. De film brengt de dromen in beeld van een tienermeisje in het voorstedelijk utopia van Los Angeles. Zij is ervan overtuigd dat de visuele gelijkvormigheid van de buurt de weerspiegeling is van de tevredenheid en saamhorigheid van de bewoners. Zijn meest recente korte film, Paperboys, is een verslag van het dagelijks leven van zes krantenjongens op het platteland van Minnesota. Andere films van Mills zijn onder meer een korte film over het gedachtegoed van jazzcomponist Ornette Coleman en een korte promotiefilm voor Marc Jacobs. Voor het Franse popduo Air maakte Mills de 45 minuten durende zwart-witdocumentaire Eating, Sleeping, Waiting & Playing. In deze documentaire wijkt hij af van het bekende dagboekachtige verslag van een tournee, en stelt onzinnige, belachelijke vragen aan het publiek in plaats van aan de band. Mike Mills werkt momenteel aan zijn eerste Hollywood-speelfilm, die gebaseerd is op Thumbsucker, een boek van Walter Kern. Deze film zal in de zomer van 2004 in premiere gaan. Speciaal voor de expositie in MU zal Mills onder meer 20 korte filmpjes maken.